F41.0 — Paniekstoornis [episodische paroxysmale angst]

Veel voorkomende symptomen van een paniekstoornis zijn onder meer plotselinge en intense angst of ongemak, snelle hartslag, zweten, beven, kortademigheid, pijn op de borst, duizeligheid en een gevoel van naderend onheil of verlies van controle.

Paniekstoornis wordt meestal gediagnosticeerd op basis van een grondige evaluatie van symptomen en medische geschiedenis, waarbij andere medische aandoeningen worden uitgesloten. Een professional in de geestelijke gezondheidszorg zal de frequentie en intensiteit van paniekaanvallen en hun impact op het dagelijks leven beoordelen.

De precieze oorzaak van paniekstoornis is onbekend, maar er wordt aangenomen dat het een combinatie van genetische, biologische en omgevingsfactoren betreft. Traumatische gebeurtenissen, ingrijpende overgangen in het leven en specifieke hersenafwijkingen kunnen bijdragen aan de ontwikkeling ervan.

Ja, paniekstoornis kan effectief behandeld worden. Behandelingsopties omvatten psychotherapie (zoals cognitieve gedragstherapie), medicijnen (zoals SSRI's of benzodiazepinen) en veranderingen in levensstijl (zoals technieken voor stressbeheersing en regelmatige lichaamsbeweging).

Paniekstoornis kan een chronische aandoening zijn, maar de symptomen kunnen aanzienlijk worden verminderd met de juiste behandeling en behandeling. Individuen kunnen een bevredigend leven leiden: vroegtijdige interventie en voortdurende ondersteuning zijn essentieel voor langetermijnmanagement.