Oefeningen voor het beknellen van de peroneale zenuw

Vaak voorkomende beschadiging en beknelling van de peroneale zenuw veroorzaakt vaak pijn, tintelingen of gevoelloosheid langs het buitenste onderbeen en de bovenkant van de voet. Veel voorkomende symptomen zijn onder meer voetdaling (moeite met het optillen van de voet), spierzwakte en verminderde zenuwfunctie in de oppervlakkige en diepe takken van de peroneuszenuw. Deze aandoening kan andere zenuwbeknellingen nabootsen, zoals een disfunctie van de scheenbeen- of heupzenuw.

De diagnose begint met een lichamelijk onderzoek gericht op het aangedane been, de fibulaire kop en de onderste extremiteit. Tests zoals zenuwgeleidingsonderzoeken, elektromyografie (EMG) of zenuchografie kunnen de mate van zenuwcompressie of -beschadiging beoordelen. Beeldvormingstechnieken zoals MRI helpen bij het identificeren van onderliggende oorzaken zoals littekenweefsel, fibulafracturen of beknellingsneuropathieën waarbij de gemeenschappelijke of oppervlakkige peroneuszenuw betrokken is.

Preventie omvat het handhaven van de juiste spierkracht en flexibiliteit in het onderbeen door middel van oefeningen gericht op de peroneale spieren, tibialis anterior en kuitspieren. Vermijd langdurige druk op de knie of het onderbeen, vooral tijdens langdurige bedrust of na een knieoperatie. Het dragen van ondersteunend schoeisel, het aanpakken van onderliggende aandoeningen zoals lumbale radiculopathie en het gebruik van zenuwglijtechnieken of elektrische stimulatie kan ook het risico op compressieve peroneale neuropathie verminderen.