Teknik Terapi Kengganan

Terapi keengganan biasanya disediakan oleh profesional kesihatan mental berlesen, seperti ahli psikologi atau kaunselor ketagihan, yang mempunyai latihan khusus dalam terapi tingkah laku. Walau bagaimanapun, mencari ahli terapi yang pakar khusus dalam terapi penghindaran boleh menjadi mencabar kerana amalannya yang kurang biasa dalam persekitaran rawatan kontemporari.

Terapi keengganan menggabungkan tingkah laku yang tidak diingini dengan rangsangan yang tidak diingini untuk mewujudkan hubungan negatif. Sebagai contoh, dalam kes ketagihan alkohol, penyedia penjagaan kesihatan boleh memberikan ubat yang menyebabkan loya apabila alkohol dimakan, sehingga mengkondisikan individu untuk mengaitkan minum dengan rasa sakit. Kaedah lain mungkin termasuk rasa, bau, atau sensasi fizikal yang tidak menyenangkan.

Keberkesanan terapi penghindaran berbeza-beza, dengan beberapa kajian menunjukkan ia boleh memberi manfaat untuk tingkah laku tertentu, terutama dalam jangka pendek. Walau bagaimanapun, keberkesanan jangka panjangnya sering dipersoalkan kerana kadar kambuh yang tinggi setelah rangsangan pencerobohan dikeluarkan. Pengkritik berpendapat bahawa pergantungan terapi pada hukuman boleh menyebabkan kebimbangan etika dan kemungkinan bahaya psikologi. Akibatnya, terapi keengganan secara amnya disyorkan sebagai sebahagian daripada rancangan rawatan yang lebih luas yang merangkumi pendekatan terapi lain, seperti terapi kognitif-tingkah laku, untuk meningkatkan hasil keseluruhan.